Gabby Rivera Interview 'Juliet Haalt Adem

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Recht uit de boogie-down Bronx, Gabby Rivera is een queer Latinx-schrijver die ook een voorstander is van LGBTQ-jongeren en een onverschrokken Nuyorican. Deze week bracht Dial Books haar debuutroman Juliet Takes a Breath uit 2016 opnieuw uit, een coming-of-age-verhaal over Juliet Milagros Palante, een Bronx-student die naar Portland, Oregon verhuist voor een stage bij een beroemde feministische auteur. Het boek is, om beurten hilarisch en hartverscheurend, technisch gezien een roman voor jongvolwassenen, maar iedereen die ooit zijn eigen identiteit heeft moeten verzoenen met een niet helemaal ondersteunend gezin of zijn weg moet vinden op een onbekende plek, zal zichzelf in Juliet zien.

Rivera, nu gevestigd in Californië, was ook de auteur van de kortstondige maar geliefde America-serie van Marvel, na America Chavez, de eerste queer Latina-superheld ooit in Marvel Comics. Vervolgens werkt ze aan een andere strip, dit keer met illustrator Royal Dunlap, en neemt ze een podcast op met de naam Joy Revolution. Hier praat Rivera met People CHICA over hoe Juliet is veranderd sinds de eerste release en waarom ze het belangrijk vindt om van je telefoon af te komen.

Wanneer besefte je voor het eerst dat je schrijver wilde worden?

Ik schrijf het grootste deel van mijn leven. Mijn moeder was lerares, dus ik leerde heel vroeg lezen en schrijven. Tijdens de middelbare school was ik performance-dichter en daarna begon ik met het schrijven van korte verhalen. Ik wist nooit zeker of ik een carrière als schrijver kon maken, maar ik wist altijd dat het een passie was en iets dat ik altijd wilde doen, wat er ook gebeurde. Het was echt met de publicatie van Juliet Takes a Breath dat ik me realiseerde: "Hé, ik kan mezelf nu een schrijver in het echte leven noemen."

Dit boek is oorspronkelijk gepubliceerd in 2016. Hoe was het om iets opnieuw te bezoeken dat je al als voltooid had gezien? Wat voor soort wijzigingen heb je in de tekst aangebracht?

De eerste keer was het erg doe-het-zelf, tot het moment dat ik en mijn vriendin het boek in een Microsoft Word-document aan het bewerken waren. Het kwam recht uit de kelder van mijn moeder en de wereld in. Met de herpublicatie krijgt Juliet de liefde en zorg die ze nodig heeft, nummer één door ervoor te zorgen dat alles er is, zoals alle komma's en zo. [Ik deed ook wat] Juliet's kijk op vrouwelijkheid uitbreiden en duidelijker maken, en wat werk met Phen doen om hem meer een boog voor zijn verhaal te geven. Het was nooit de bedoeling om het hele boek opnieuw te doen. Het was zoiets van: "Dit is ongelooflijk, laten we ervoor zorgen dat dit het beste is voordat het naar een nog groter publiek gaat."

Ik kom uit de Bronx, Juliet komt uit de Bronx. Jij bent Puerto Ricaans, Juliet is Puerto Ricaans. En ga zo maar door. Hoeveel van dit boek is autobiografisch? Zijn er personages geïnspireerd door mensen in je echte leven?

Honderd miljoen procent van dit boek is autobiografisch, met een fictieve twist. Het is gebaseerd op mijn ervaring om op 19-jarige leeftijd verliefd te worden op een feministisch boek en me vervolgens naar Portland, Oregon te brengen. Het was een wilde, eye-opening ervaring. Ik heb altijd al schrijver willen worden, dus een van mijn schrijfmentoren in die tijd, een auteur genaamd Ariel Gore, had zoiets van: 'Yo, je moet dat verhaal opschrijven - een Puerto Ricaanse die naar Portland gaat en zichzelf uitzoekt.' De meeste personages zijn mensen die ik ken, vooral in het begin, zoals mijn moeder en mijn vader. Lil 'Melvin is zoals mijn broer toen hij klein was, Titi Wepa is gebaseerd op een van mijn tantes. Titi Wepa is geen naam, maar in mijn fictieve wereld kan ik Wepa een naam maken, net zoals Palante geen achternaam is. Palante is de strijdkreet, [maar] in mijn wereld Juliet Milagros Palante - dat 'is de naam, weet je? Het is een solide, culturele, krachtige naam en het was ook opzettelijk. Juliet komt uit Shakespeare, Romeo en Juliet, dus meteen is er die klassieke herkenning. Milagros vertaalt naar "wonder" omdat dat is wat ze is, en het feit dat ik leef en bloei als een queer Latina, voor mij is dat wonderbaarlijk. Palante moet ons eraan herinneren om altijd vooruit te gaan, altijd te verbeteren en te streven naar beter. Haar naam staat voor grootsheid.om altijd te verbeteren en te pushen voor beter. Haar naam staat voor grootsheid.om altijd te verbeteren en te pushen voor beter. Haar naam staat voor grootsheid.

De coming out-scène in dit boek is zo hartverscheurend en deed me nadenken over hoe weinig scènes als deze ik in boeken heb gelezen, laat staan in YA-romans. Hoe hebben lezers op die scène gereageerd sinds het boek voor het eerst uitkwam?

Ik denk dat mensen zich er echt mee kunnen identificeren, want het is niet deze high-key dramatische, flip-the-table, Juliet krijgt een klap in het gezicht. Er is spanning, je voelt dat haar moeder aan het verwerken is, je voelt dat de familie verrast is. Het vindt ook plaats midden in een zeer levendig, leuk familiediner. Ze zijn trots op Juliet. Ze maken grapjes, Titi Wepa's hebben er een 40. Ik wilde dat het heel authentiek aanvoelde, dus veel Puerto Ricaanse en Latinx-mensen zeiden: Wauw, dat is mijn familie aan tafel, ik kan me niet voorstellen dat ik eraan kom zo uit, 'of:' Dat was ik. ' Een van de belangrijkste dingen waar mensen mee te maken hebben, is Juliet's moeder, Mariana, die haar eigen reis heeft in het boek over het navigeren door de coming-out van haar dochter. Ze leest wat Juliet leest, ze praat er met andere mensen in de familie over. Ik wilde alle Latina-moeders toestemming geven om hun eigen reis te maken.

De hoop met dit boek is duidelijk dat queer Latinx-kinderen uit de Bronx, of waar dan ook, zichzelf weerspiegeld zullen zien in Juliet, terwijl ze zichzelf misschien niet eerder in de media hebben gezien. In welke boeken of films en shows zag je jezelf toen je opgroeide?

Ik moet Ugly Betty, de Amerikaanse versie, echt een eer bewijzen. Het was niet de perfecte show… [maar] ik vond het echt geweldig dat America Ferrera een mollige, slimme, goedhartige, attente, gemotiveerde en ambitieuze Latina in de wereld speelde, die probeerde te navigeren naar de witte industrie en alle problemen die zich voordeden met dat. Voor het eerst dacht ik: "Wat?" Ze was niet raar, maar voor haar om gewoon te zijn zoals ze was, was genoeg. Dat was als een stralend licht in het donker. Ik weet niet of ik mezelf tijdens de kindertijd in boeken heb gezien, behalve op de kindermanieren, zoals Matilda van Roald Dahl. Ze was een magisch meisje, daar hield ik van. Toen ik 19 of 20 werd en ik zat op de universiteit en in mijn eerste les voor vrouwenstudies, begon ik vrouwen van kleur te lezen. Dat is wanneer ik bell hooks lees, Toni Morrison, Gloria Anzaldúa,Ik las Honderd jaar eenzaamheid door Gabriel García Márquez. Toen explodeerden mijn hersenen en zeiden ze: 'Waar is dit allemaal? Waarom las ik dit alleen op de universiteit? Wat is er goed, middelbare school? '

Harlowe is niet echt, maar er zijn genoeg verwijzingen naar echte feministische en vreemde iconen zoals Octavia Butler en Marsha P. Johnson. Heb je erover nagedacht om een leeslijst te maken voor je jongere lezers? Hoop je dat ze nieuwsgierig zullen wegkomen, zoals Juliet?

Ik wil dat iedereen nieuwsgierig en gemotiveerd is. Die twee kwaliteiten - man, ze brengen je overal. Het huis van je moeder uit, in het leven dat je wilt. Nieuwsgierig en gemotiveerd, dat is de golf. Ga de wereld in. Het scrollen, de telefoon, dat zal je niet helpen om je beste zelf te zijn, tenzij je al nieuwsgierig en gemotiveerd bent. Wat betreft een leeslijst, ik heb erover nagedacht om dat als een pagina aan mijn site toe te voegen.

Je woont nu in Californië, toch? Wat heeft je weggehaald bij de Bronx?

Ik ben vorig jaar naar de Bay Area verhuisd. Ik heb 35 jaar van mijn leven in New York en de Bronx gewoond, en twee jaar in Brooklyn, dus ik heb in de Bronx gewoond. Wat me aansprak, was dat ik het gevoel had dat ik gewoon meer natuur en meer ruimte nodig had. Mijn geestelijke gezondheid werd eigenlijk aangetast door het leven in New York City, alle stress en angst en alles concreet. Toen ik een optreden gaf in Californië, was er al deze open lucht en al deze zonneschijn, en ik had zoiets van: Verdorie, ik heb gewoon een pauze nodig. Ik moet een pauze kunnen nemen, zodat ik een stap terug kan doen en met veel liefde en energie terug kan komen.” Dus voor mijn mentale gezondheid verhuisde ik naar de westkust om te ademen en wat zonneschijn te krijgen. Ik mis mijn Puerto Ricanen, ik mis mijn Dominicanen, Jamaicanen, West-Indiërs. Ik mis het eten, de mensen, de kerkfeesten, de visfrietjes, de salsa. Ik mis het en ik 'ben blij. Ik zie mezelf hopelijk terugkomen naar de Bronx en mijn werk doen en ruimte creëren voor Bronx-schrijvers, ik zit nu net in mijn genezingstijd.

En je doet de nieuwe comic bb gratis, met Royal Dunlap. Kun je daar wat meer over vertellen?

bb free is een beetje mollig - ik denk dat Puerto Ricaanse afstamt omdat het 100 jaar in de toekomst is - mamita probeert zichzelf te achterhalen, en ze zit in een zeer strikte situatie met haar vader en ze moet gaan. Dus gaat ze op pad met haar beste vriendin, Chulita. Ze hebben hun radioshow en ze nemen Amerika na de klimaatverandering op zich, dus het landschap is anders, het weer is anders, er gebeurt van alles en nog wat. Het wordt wild en ik laat mijn verbeelding gewoon gaan waar ik maar wil. Het gaat in wezen over twee beste vrienden, roadtrip, avontuur - dat ben ik, dat is mijn genre. Ik wil gewoon dat meisjes weten dat ze letterlijk kunnen doen wat ze willen met hun leven. Zolang ze geen schade aanrichten, hoeven ze niet naar iets anders te luisteren dan wat 's in hun hart.