Vrouw, 21, Die Ogen Uitsteekt Terwijl Ze Drugs Gebruikt, Spreekt Bijna Een Jaar Later Uit: 'Ik Kan Niet Opgeven

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Bijna een jaar geleden gooide Kaylee Muthart de wereld met afschuw toen ze haar eigen ogen uitstak tijdens een door meth veroorzaakte psychotische episode. De 21-jarige uit Anderson, South Carolina, die tijdens het incident op 6 februari wild hallucineerde, haalde haar eigen oogballen eruit en kneep ze in haar handen terwijl een geschokte toeschouwer moeite had om haar in bedwang te houden.

Muthart was bijna 48 uur wakker geweest en snoof en injecteerde een brouwsel van besmet methamfetamine. 'De drugs nemen je angsten en overtuigingen weg en versterken ze', zegt ze tegen MENSEN. 'Ik dacht dat ik mijn ogen uit het oog moest houden om te overleven en de wereld te redden.'

En ze heeft het overleefd, maar haar reis is zwaar geweest. Het is een jaar geweest waarin we de haters hebben getemperd en de zelfverwijt hebben getemd, leren manoeuvreren in een wereld van duisternis, haar doelen heroriënteren en uitzoeken wie ze kan vertrouwen in haar nieuwe leven.

'Ze heeft een tweede kans gekregen', zegt Muthart's moeder, Katy Tompkins. Mentaal en fysiek is Kaylee zo ver gekomen. We nemen één dag tegelijk, maar elk van haar dagen wordt beter. Haar gedachten zijn zeer doelgericht en nu begrijpt ze haar pad volledig. Een deel van dat pad is om mensen te helpen met haar verhaal. '

Na de episode bracht Muthart weken door in een psychiatrische inrichting. Ze onderging een operatie om haar oogkassen klaar te maken voor toekomstige prothesen en voltooide een maandenlang intramuraal medicamenteus behandelprogramma. Ze beschouwt zichzelf als een herstellende verslaafde en zegt dat het niet zo moeilijk voor haar was om nuchter te worden, want 'de drugs namen iets van me af en als je verbrand wordt door het vuur, leer je niet terug te gaan'.

Nu ze weer thuis is bij haar familie, is Muthart 'echt alles aan het leren', zegt ze. 'Ik probeer alles alleen te doen. Als ik daarbij gewond raak, is het gewoon leren. '

Haar dagelijkse routine bestaat momenteel voornamelijk uit 'huiselijke dingen', zegt ze. Ze gebruikt een functie genaamd VoiceOver om door haar telefoon te navigeren ('sneller dan ik via mijn eigen telefoon kan', zegt Tompkins) en bekijkt video's via een gesproken track genaamd audiobeschrijving. Ze praat met haar moeder en gaat met een stok met een rode punt de meeste zondagen naar de kerk.

Ze maakt haar eigen koffie en kan nog steeds een ei in een pan draaien. Ze heeft piano leren spelen en oefent Coldplay-nummers 'Clocks' en 'The Scientist' op de toetsenborden van haar zus. Een hoogtepunt dit jaar, zegt ze, werd geselecteerd om haar gitaar te spelen en te zingen voor haar revalidatiegroep.

Kaylee Muthart voor de aflevering van 6 februari

'Ik ben avontuurlijk en ik kan niet zomaar opgeven', zegt Muthart. "Ga groot of ga naar huis."

Ze beschrijft hoe ze de afgelopen maanden drie basketbaldoelen tot zinken heeft gebracht - 'ze hebben me perfect op één lijn gezet met de vrije worplijn' - en onlangs op een fiets reed, terwijl een vriend voor de fiets rende en de naam van Muthart riep.

Muthart's peuterdochter, van wie ze op 18-jarige leeftijd is bevallen, is een lichtpuntje. Het kind woont bij een familievriend, maar Muthart zegt dat ze dagelijks praten en op bezoek komen wanneer Muthart een ritje naar het huis van het kind kan maken. 'Ze is mijn zonnetje', zegt Muthart.

Tompkins omschrijft haar eigen dochter als grootmoedig, verantwoordelijk en vastberaden. 'Als ze ergens haar zinnen op zet, doet ze het. Dit is een meisje dat haar eigen auto kocht met geld dat ze verdiende met werken - nog voordat ze haar rijbewijs had gehaald. '

Ze zegt dat ze probeert zich te concentreren op de toekomstige onafhankelijkheid van haar dochter. Begin 2019 gaat Muthart acht tot zestien weken naar een blindenschool, waar ze leert 'blind alles te doen', zegt ze. Er is ook een GoFundMe-pagina opgezet om Muthart te ondersteunen bij haar herstel.

Toch is de realiteit bitter. 'Voor een moeder is het zo van:' Waarom? Waarom haar? '', Zegt Tompkins. 'Zoveel potentieel, zo mooi. En haar ogen - ze waren als de oceaan - je kon haar emoties erin zien. '

Van haar kant zegt Muthart dat ze haar blindheid heeft omarmd. 'Als je dat niet doet, kun je nooit gelukkig zijn. Accepteer het, analyseer het en laat jezelf voelen wat je voelt. Ik huil. Niet veel, maar ik fles het op en laat het eruit. '

Volgend jaar wil ze tegen die tijd een oogoperatie hebben ondergaan om protheses te krijgen, bij een kamergenoot intrekken en als blinde vrouw moeder worden voor haar kind. Op de lange termijn ziet ze zichzelf als een motiverende spreker of muzikant. Misschien wil ze een boek schrijven. Ze heeft haar kinderdroom om marinebioloog te worden echter grotendeels opgegeven.

'Het deel waar ik het meest van zou hebben genoten' - kijken naar orka's en dolfijnen die door het water snijden - 'is nu verdwenen', zegt ze.