Campagne Om Kinderen Aan De Grens Te Helpen

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Toen ik gisteravond Anna, mijn 8-jarige dochter, naar bed bracht, verraste ze me met een vraag: "Pa, kan de politie ons scheiden?" Het werd tijd om het boek te sluiten, de samenvatting van de dag te maken en het licht uit te doen, want de volgende ochtend moest hij vroeg opstaan om naar school te gaan. Omdat ik wist dat hij op dat moment van de nacht een eindeloze dialoog zou openen, vroeg ik hem waar hij dat idee vandaan had gehaald. Op school hoorde hij, vertelde hij me, dat ze aan de grens met Mexico de kinderen van hun ouders scheidden. Hij bevestigde zelfs dat hij ons had horen praten over Amerikaanse burgers die van hun kinderen waren gescheiden.

Mijn drie kinderen zijn geboren in San Diego, Californië. Ik verliet Cuba in 1991, kwam als ballingschap naar de Verenigde Staten en ben, net als zij, een burger van dit land, waar ik werk en een gezin heb gesticht. Als mijn kinderen in Cuba waren geboren, en in mijn wanhoop om ze een beter leven te geven en weg van een dictatuur waar geen stemrecht is, anders te denken of een eigen ideologie te hebben, zou ik vandaag in dit land zijn aangekomen, nu zou ik als duizenden zijn immigranten die, op de vlucht voor geweld en wanhoop in hun land, de grens overstaken op zoek naar een toevluchtsoord. En net als zij zouden ze me van mijn kinderen hebben gescheiden om ze, als criminelen, in een kooi op te sluiten. Nu vraag ik me af: welke misdaad hebben ze begaan? In welke wet is het meest democratische en ontwikkelde land ter wereld beschermd om een vader van zijn zoon te scheiden?

Duizenden gezinnen zijn verdeeld aan de Amerikaanse grens met Mexico. Elke dag worden ongeveer tweehonderd kinderen in geïmproviseerde gevangenissen gegooid als chantage van burgers, het Congres en de Amerikaanse Senaat, om de partijgebonden overeenkomst te bereiken om een grensmuur te bouwen die miljarden dollars kost.

Een zoon is en kan ook geen politiek aas zijn. Ik zie mezelf in de gezichten van elke moeder en elke vader, en het voelt alsof elk kind in de steek wordt gelaten.

We hebben geleerd dat de geschiedenis op een gegeven moment aan iedereen verantwoording zal afleggen: aan de intellectuele auteur, aan de uitvoerders en aan degenen die in stilte hebben geaccepteerd. Na andere grote barbarismen in de geschiedenis, hebben we gezien dat ten tijde van het proces de criminelen zichzelf verdedigden en beweerden dat ze alleen bevelen opvolgden. Van de president tot de grensagenten, van de senatoren tot de congresleden, iedereen zal op een dag verantwoording moeten afleggen aan de mensheid voor deze gruweldaad. Maar ook wij, de burgers, kinderen, broers en zussen, ouders, grootouders, vrienden of buren, als we zwijgen, als we onze ogen ergens anders naar richten, als we onze ogen sluiten omdat het ons niet persoonlijk aangaat, dan zullen we schuldig zijn.

Die gekooide kinderen, gescheiden van hun ouders, schreeuwend van wanhoop, kunnen ook van ons zijn.

Kort nadat ik op mijn dochter had gereageerd dat niemand ons kon scheiden, viel ik in slaap. Na een tijdje werd ik met een schok wakker: kan ik mijn belofte echt waarmaken?

Doe mee met onze campagne, want die grenskinderen kunnen ook uw kinderen zijn.

#wearearemishijos

#wearearemykids