Activist Worden Is Een Manier Om Jezelf Te Helpen

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Het Latina Love Project belicht het leven van vrouwen - moeders, dochters, zussen - die opofferen om voor zichzelf te zorgen om prioriteit te geven aan hun gezinsleven, relaties en professionele carrières. In deze serie, gesponsord door Ford, belichten we hun inspanningen en successen en vertellen we hoe ze tijd vinden om zich aan zichzelf te wijden.

Als er een woord is dat het afgelopen jaar beschrijft, is het "activisme". Van de Women's March begin 2017 tot de DACA-protesten, de politieke en sociale omgeving is zwaarder belast dan normaal. Als reactie hierop is een nieuwe generatie activisten begonnen met het veranderen van de wereld door het organiseren van protesten, marsen en collectieve projecten om de dromen en rechten van vrouwen, de LGBTTQ-gemeenschap en immigranten te beschermen.

Hoewel de dagelijkse strijd met een regering die een agenda lijkt te verdedigen die in strijd is met de belangen van deze groepen, erg vermoeiend kan zijn, wat als we activisme zien als een manier om jezelf te helpen? Door anderen te dienen en een sociale verbinding tot stand te brengen, bevordert activisme het concept van gemeenschap en creëert het nieuwe vormen van zelfhulp. Het is misschien een heel moeilijke klus, maar voor deze Latina-activisten is het ook een manier om zichzelf te helpen.

María Camila Montañés, activiste, journalist en voormalig campagnestagiair van Hillary Clinton

“Sinds ik klein was, was ik altijd geschokt toen ik zoveel geweld en sociale en economische ongelijkheid zag in Colombia. Bij aankomst in de Verenigde Staten vond ik journalistiek het beste instrument om mijn stem te gebruiken om de meest kwetsbare gemeenschappen op te leiden en te versterken. Ik denk dat er een geweldige ruimte is waar je journalistiek kunt doen als een vorm van activisme, waarin je stem en je platform dienen als instrumenten om mensen te activeren, organiseren en mobiliseren om positieve veranderingen door te voeren. Activisme vervult me met leven. Zoveel onrecht zien, laat me niet slapen. Het meest lonende en mooie aan het zijn van een activist is dat je iemand in moeilijke tijden de hand kunt schudden. Activisme stelt je in staat om een beweging, een gemeenschap te creëren en deel uit te maken van een familie. En dat te zien geeft me hoop. '

Victoria Leandra Hernández, journalist

'Wat mij tot activisme leidde, was de orkaan Maria. Als Puerto Ricaanse in de diaspora voelde ik me alleen en weerloos toen ik de tragedie zag die mijn huis trof. Door in de media te werken, realiseerde ik me dat er niet veel aandacht was voor wat er in Puerto Rico gebeurde. Ik besloot de krachten te bundelen met de sportschool in mijn buurt om fondsen te werven om de slachtoffers op het eiland te helpen. Voor mij was het een manier om de rust te bewaren, omdat ik er fysiek niet kon zijn. Puerto Rico zal van de ene op de andere dag niet verbeteren, maar het is aan ons allemaal om de wereld te informeren over de problemen die onze gemeenschap teisteren. Daarom ben ik journalist geworden om de complexiteit van Latijns-Amerikaanse culturen en geschiedenis en de problemen die onopgemerkt blijven in de media bekend te maken.”

Stephanie Aliaga, student en oprichter van Mujeristas Collective

'Ik heb altijd gezien dat mijn familie, vooral mijn moeder, mensen zonder papieren in onze gemeenschap helpt. Dit was wat mij ertoe bracht een feministisch collectief op te richten om andere Latinas van mijn leeftijd te helpen met hun ervaringen en hun relatie met de Latijns-Amerikaanse cultuur. Activisme is een manier om me te helpen omdat ik me niet compleet voel zonder mijn groep en zonder contact te maken met andere mensen om me heen. Ik heb het gevoel dat ik mezelf holistisch kan uitdrukken. Als ik met andere mensen over hun verhalen praat, herinner ik me waarom ik blijf vechten. '

Daniela Sánchez-Herrera, redacteur van sociale media van People En Español en universiteitsstudent

'Activisme is altijd een onderdeel van mijn leven geweest. Toen ik klein was, stelde mijn moeder me voor aan een collega die me het belang van activisme bij de bevrijding van Afro-Amerikanen in de zuidelijke Verenigde Staten leerde. Zo ontmoette ik activisten zoals Rosa Parks. Maar, maar pas toen ik naar mijn eerste protest aan de universiteit ging, na de dood van Eric Garner en Michael Brown, raakte ik meer betrokken bij activisme. Voor mij is activisme een prioriteit boven elke andere verantwoordelijkheid, zowel professioneel als persoonlijk, omdat ik het als een verplichting van elk mens beschouw, vooral in deze politieke omgeving. Ik praat graag met mensen die mij begrijpen om in moeilijke tijden stoom af te blazen, dus mijn man en mijn beste vriend zijn een grote hulp. Dit is het moment waarop ik analyseer wat er door mijn hoofd gaat over de politieke en sociale strijd die we leven, en ik kan op lange termijn bedenken wat ik kan doen om de wereld te veranderen.”