Een Reis Naar Cuba Helpt Vijf Jonge Vrouwen Zich Af Te Melden

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Een van de vele vroege herinneringen die ik heb aan het opgroeien is het gebruik van inbellen, de vorm van internettoegang die is verbonden met de telefoonlijn en die voornamelijk werd gebruikt vanaf de jaren '80 tot eind jaren '90. Ik zat geduldig terwijl de gele running man van America Online op de eerste van de drie schermboxen verscheen en vervolgens op de tweede - het woord 'verbinden' dat eronder verscheen, totdat het uiteindelijk bij de derde box kwam met alle andere mensen. Ahh, eindelijk ben ik verbonden.

Ik bladerde door mijn AOL-vriendenlijst of chatgroepen. Daar in het midden van Noord-Philadelphia, verbond ik me met mijn internetvrienden uit het hele land en, nog belangrijker, de wereld, via muziekgroepen en games. Naarmate ik ouder werd, vormde het tijdperk van sociale media mijn vorm van communicatie en hoe ik mezelf presenteerde. Van chatrooms tot sociale sites zoals Mi Gente (een Latinx-versie van MySpace vóór MySpace), ik heb leren coderen en vriendschappen opbouwen vanaf het toetsenbord van mijn computer.

Een groot deel van de wereld omarmde het digitale tijdperk en internet, maar de Cubaanse regering verbood het inloggen lang en beschouwde het als een bedreiging voor hun samenleving. Terwijl ik mijn hele leven door de internetruimte navigeerde, zijn de Cubaanse mensen pas onlangs geïntroduceerd.

De VS herstelden de betrekkingen met Cuba in 2014 (en probeerden de internetcommunicatie te verbeteren), en ik raakte verteerd door het idee om het land te bezoeken. Afgelopen april had ik de kans om daar met vier andere vrouwen te reizen, elk met een ander idee van wat ze wilde leren en ervaren. Ik wilde de structuur van het land zowel politiek als sociaal observeren. Maar het was het gebrek aan wifi dat onze reis echt controleerde. Met slechts 35 hotspot-parken in het land (waar verkopers kaarten met internetlogins en pincodes verkopen), was het elke dag een missie om er een te krijgen en een uur verbonden te zijn.

Ik journaliseerde elke dag in Cuba. Ik schreef hoe verschillende momenten aanvoelden, de geur, de beelden. Een detox op sociale media dwong ons om alles op te nemen zoals het gebeurde. Als kinderen van het sociale media-tijdperk hebben we de gewoonte om automatisch te posten zonder te analyseren hoe de huidige situatie of gebeurtenis op de foto ons voelt. We zien een mooie zonsondergang of een koel koffiedrankje en denken 'esthetisch', maar hoe voelt u zich bij het kijken naar de zonsondergang?

Ik moet toegeven dat verkenning een beetje meer angst opwekt zonder de hulp van een kaart-app, en ik was aanvankelijk overweldigd. Maar de angst werd meer een opwindende uitdaging. Gedwongen om een echte fysieke kaart te gebruiken, vond ik mijn weg door de binnenwijken van Oud Havana - daarna voelde ik een nieuw soort trots.

Burgers uit een meer ontwikkeld land denken misschien dat Cubanen geen kennis hebben van de popcultuur en technische knowhow omdat het internetgebruik beperkt is. Maar dankzij het 'packete' of de pakketten, een USB-drive met muziek, films en artikelen, zijn ze er helemaal mee op de hoogte. Wanneer je met de lokale bevolking spreekt, realiseer je je dat ze Game of Thrones bekijken zoals wij, ze kennen alle reggaetón's gouden tijdperk-muziek en ze zijn zich zeer bewust.

Cubanen hebben een emotionele intelligentie die we niet hebben. Ze hebben een manier om contact te maken met mensen die veel meer aanwezig en onverschrokken is. Als millennials en gen-Zers hebben velen van ons de belangrijkste aspecten van persoonlijke communicatie gemist. Persoonlijk communiceren stimuleert onze zintuigen en intuïtie bij het herkennen van gevoelens, toon en lichaamstaal. Als je in de loop van de tijd met dezelfde lokale bevolking praat, begin je je te realiseren hoe je in zo weinig tijd een vriendschap kunt opbouwen en hoeveel van het leven en de geschiedenis van de persoon je kunt leren.

Tijdens deze reis leerden we allemaal een waardevolle les over afmelden. Maar we leven nog steeds digitaal. De Instagram werd (meestal) na de reis gepost - maar ja, we zijn ons bewust van de ironie van deze berichten!

Darlene, 27

“Omdat ik in Cuba was, niet verbonden met internet en mijn familie, was het op verschillende manieren vreemd. Een paar maanden geleden had ik mijn Instagram een paar maanden opgegeven, dus in dat opzicht was het niet moeilijk. De verbinding met mijn familie verbreken was iets moeilijker, omdat ik soms dacht dat er iets aan het gebeuren was en ik er niet achter kon komen. Gelukkig terwijl ik weg was, gebeurde er niets ergs met mijn familie, maar het leerde me hoe gehecht ik ben. Het leerde me ook dat het goed is om losgekoppeld te zijn van sociale media, omdat ik alles kon opsnuiven zonder de druk te voelen om op sociale media te posten. Onze samenleving is zo onder druk gezet om te posten wanneer ze op vakantie zijn, alsof ze willen bewijzen dat ze een groots leven leiden. Het is bijna alsof als ze geen foto plaatsen, het de ervaring van een vakantie niet valideert.”

Naralys, 25

'Toen ik in Cuba was, heb ik veel geleerd van het feit dat ik heel weinig toegang heb tot internet. Omdat ik geen toegang had tot sociale media, waardeerde ik meer van mijn omgeving en kreeg ik zelfs meer interesse. Ik wilde de lokale bevolking vragen stellen over hun geschiedenis en het huidige leven. Omdat ze zo gewend zijn dat ze geen gemakkelijke toegang tot internet hebben, was het geweldig om zoveel kleine boekhandels, muziekwinkels en kleine ontmoetingsplekken te vinden waar de lokale bevolking zat en praatte om de tijd te doden. Ik wilde daar meer van doen, niet alleen als ik op vakantie was, maar ook als ik weer thuis kwam. Nu ik terug ben, merk ik dat ik meer tijd neem om in het moment te leven en ik herinner me elk klein detail van mijn dagen weg van mijn telefoon en internet.”

Jazmin, 26

“Ik waardeerde het gevoel van tijdreizen, omdat ik onder de indruk was van de klassieke auto's en de antieke architectuur. Bovenal waardeerde ik tot mijn verbazing de verbroken verbinding met de virtuele wereld. Zonder internet zijn relativeert hoe verslaafd we zijn aan onze telefoons en hoe schadelijk sociale media kunnen zijn voor onze geestelijke gezondheid en kernwaarden. Het niet kunnen plaatsen van berichten herinnerde me aan de schoonheid van gewoon in het moment leven. Mijn klacht dat de verbinding wordt verbroken, moet veiligheid zijn. De proof-technologie is beter toegankelijk in geval van nood, en omdat ik dat niet voelde, voelde ik me ongemakkelijk. Over het algemeen was Cuba een unieke leerervaring vergeleken met de andere plaatsen waar ik geweest ben.”

Evy, 25

“Hoe ongelooflijk het was om rond te dwalen en een eiland te verkennen waar sociale media helemaal niet relevant zijn, waar mijn persoonlijkheid en interactievaardigheden mijn ervaring vormden … en meer dan ooit het belang erken van wat het is om echt op elkaar afgestemd te zijn met het heden. '

Simpel gezegd, om Cuba, de geschiedenis, de politiek en de mensen te begrijpen, is het noodzakelijk om het zelf te ervaren. Gelukkig konden we tijdens ons verblijf met dezelfde lokale bevolking spreken. We leerden over hun families, hun ervaringen en hun beroepen - maar het belangrijkste is dat we hebben geleerd dat het in de snelle online geobsedeerde cultuur waar we vandaan komen, belangrijk is om het rustig aan te doen en af en toe de verbinding te verbreken.