Armando Correa's Novel The Daughter's Tale Verschijnt In Het Engels Op 7 Mei

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Hoofdredacteur People en Español Armando Correa heeft een bijkomstigheid die je misschien zal verrassen. Als hij geen toezicht houdt op de iconische dubbele uitgave 'Bellos' van het tijdschrift 50 Most Beautiful People, onderzoekt hij weinig bekende maar epische misdaden uit de geschiedenis rond nazi-Duitsland en de Tweede Wereldoorlog via de persoonlijke verhalen van geweldige personages gedurende tientallen jaren.

Zijn nieuwste roman, The Daughter's Tale, verschijnt in het Engels op 7 mei. Het verhaal, dat 1939 Berlijn en New York City 2015 met elkaar verbindt, is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen en laat zien hoe de Holocaust nog steeds gezinnen en levens beïnvloedt. Het is de tweede in een trilogie die begon met de verkenning van een vaak over het hoofd geziene aflevering met de Saint Louis, een schip met meer dan 900 Joods-Europese vluchtelingen dat door Cubaanse functionarissen werd afgewezen. In Correa's eerste boek, The German Girl, concentreerde hij zich op het leven van de 28 joden die in Cuba mochten blijven (waar Correa werd geboren). Die roman heeft ook een gesplitste structuur die verband houdt met hedendaagse afstammelingen die nog steeds te maken hebben met gebeurtenissen van meer dan 70 jaar geleden.

In The Daughter's Tale herhaalt Correa opnieuw een minder bekende nazi-gruweldaad in het bezette Frankrijk, het bloedbad in Oradour sur Glane. In het verhaal is Amanda Stenberg de Duitse jood die de nazi's met haar kinderen ontvlucht nadat haar man is meegenomen, terwijl de 80-jarige Elise Duval, die in het huidige New York woont, gedwongen wordt zich te verzoenen met haar verleden nadat ze plotseling brieven ontving in Duits geschreven door haar moeder. Het laatste deel van de trilogie heet The Night Traveler en richt zich op Duitse eugenetica-programma's.

Correa, die de afgelopen 12 jaar bij People en Español heeft doorgebracht, begon zijn journalistieke carrière in Havana in 1988. Openlijk homo, hij weet iets over vervolging, opgroeiend in een tijd waarin Cuba anti-homo-wetten had en homoseksuelen in hun eigen recht werden gezet concentratie kampen. Hij en zijn partner verhuisden samen meer dan 30 jaar naar de Verenigde Staten in 1991. In zijn eerste (non-fictie) boek, In Search of Emma: Two Fathers, One Daughter and the Dream of a Family (Rayo, Harper Collins, 2009), de vader van drie's reis om een nieuw leven en gezin in de VS te creëren, is gedetailleerd.

De ontvanger van uitstekende prestatieprijzen van de National Association of Hispanic Publications en de Society of Professional Journalism gaf ons een kijkje in zijn persoonlijke inspiratie voor de romans en zijn schrijfproces.

MEISJE: Hoe kwamen deze verhalen, het idee voor de trilogie, tot je? Wat trok jou persoonlijk aan in het verhaal?

Armando Correa: Ik ben opgegroeid in Cuba, en ik herinner me dat toen ik 10 jaar oud was, mijn grootmoeder ons tijdens het diner vertelde dat Cuba heel duur zou betalen voor wat het de Joodse vluchtelingen had aangedaan. Toen ik opgroeide, begreep ik dat ze verwees naar de tragedie in Saint Louis, iets waarover in Cuba nooit wordt gesproken. Mijn grootmoeder, de dochter van Spaanse immigranten, was zwanger van mijn moeder toen de Saint Louis op 27 mei 1939 aankwam in de haven van Havana. Toen ze zag hoe het merendeel van de vluchtelingen aan boord gedwongen werd terug te keren naar Europa en te maken kreeg met hun dood in de nazi's concentratiekampen hadden grote gevolgen voor haar.

Wat onderscheidt deze boeken van andere verhalen over levens die zijn vernietigd door de nazi's en andere overlevenden van de holocaust? Cuba valt zeker op

In de drie romans wilde ik historische gebeurtenissen aanpakken die lang zijn vergeten. Het waren allemaal verhalen over nazi's waarbij landen als Cuba, de VS, Canada en Frankrijk betrokken waren, die allemaal in zekere zin ook verantwoordelijk waren voor het lot van zo velen.

Hoe was je onderzoeksproces? Was het vergelijkbaar voor de eerste twee boeken?

Beide romans vereisten jarenlang onderzoek. Voor het eerst weigerde ik met MS Saint Louis-overlevenden te spreken tot ik klaar was met het schrijven van het boek en naar Berlijn, Auschwitz en Havana reisde. Voor The Daughter's Tale deed ik het tegenovergestelde: eerst ging ik naar Oradour sur Glane en daarna stortte ik me volledig in het boek. Het waren twee totaal verschillende schrijfprocessen. In The German Girl, mijn eerste roman, speelt het verhaal zich af in New York, Berlijn en Havana. Parijs wordt slechts terloops genoemd. Die roman ging eigenlijk over wat er gebeurde met de 28 passagiers van de MS Saint Louis die in Havana van boord mochten. Maar wat gebeurde er met de andere 900 joodse vluchtelingen die gedwongen werden terug te keren naar Europa? In deze tweede roman wilde ik kijken naar het lot van enkele van de passagiers die in Frankrijk zijn beland.

Wat is volgens jou de relevantie van The Daughter's Tale voor de actualiteit?

Deze angst die we hebben voor anderen, voor degenen die anders zijn, is de essentie van The Daughter's Tale, een verhaal van liefde en hoop tegen alle verwachtingen in. Een moeder moet een drastische beslissing nemen en haar toevlucht nemen tot achterlating om haar dochter te redden in een wereld die de ander afwijst, degenen die het 'out of the box' beschouwt, degenen die perfectie en evenwicht proberen op te leggen.

We leren niet van geschiedenis; we hebben de neiging in de vergetelheid te raken. De dag dat we accepteren dat we allemaal verschillend zijn - en die verschillen respecteren in plaats van te proberen ze namen en waarden toe te kennen - is de dag dat we eindelijk het giftige idee van de 'ander' kunnen verbannen.