Kendrick Sampson Vertelt Over Zijn Activist Training Initiative BLD PWR

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Voor een man die veel om belangrijke dingen geeft, is Kendrick Sampson behoorlijk chill. Zijn diepe stem wordt gemeten en hij heeft geen haast, zelfs tegen het einde van onze bijna 40 minuten durende telefoonchat. Hoewel hij ambitieuze doelen heeft, lijkt hij soms een beetje te bescheiden.

Voorbeeld: de 31-jarige activist en organisator heeft onlangs BLD PWR (dat wordt uitgesproken als "build power") gelanceerd, een persoonlijk trainingsprogramma aan de basis om van die invloedrijke mensen met gedurfde namen de volgende superactivisten op sociaal gebied te maken, een Jane Fonda of Muhammad Ali. Maar Sampson had het zo druk met het leren en ontwikkelen van dit initiatief dat hij vergat een lanceringsfeest te houden. (Het evenement vond uiteindelijk 16 mei plaats in Hollywood.)

Op zijn Wikipedia-pagina zul je zien dat hij in een half dozijn populaire shows is geweest, waaronder Vampire Diaries en How to Get Away With Murder, en je zult lezen dat hij een vrome christen is. Waar je niet over zult lezen, is zijn uitgebreide activistische cv. Iemand zou dat moeten oplossen.

En herinnert u zich die delegatie van spraakmakende acteurs die in maart migrantenopvangcentra in Tijuana bezochten om rechtstreeks de versie van het departement Binnenlandse Veiligheid van het beleid van Remain in Mexico en de impact ervan op legale asielzoekers tegen te spreken? Ja, hij was daar, vaak op de loer achter Gina Rodriguez, America Ferrera en Wilmer Valderrama. De laatste twee richtten Harness op (samen met Ferrera's echtgenoot, Ryan Piers Williams), die overeenkomsten heeft met BLD PWR.

Deze twee groepen maken gebruik van een jonge beweging van beroemdheden, influencers en atleten die voornamelijk tot stand zijn gekomen door het beleid en de retoriek van president Trump. Beide groepen treden op als trainers en adviseurs voor dat soort mensen met managementteams. Wanneer deze VIP's hun begrip van hun persoonlijke voorkeur willen verdiepen, weten ze nu wie ze moeten bellen. Activisten in opleiding zullen ook leren dat kwesties die schijnbaar zo uiteenlopend zijn als arbeidsmigranten, gedwongen migratie, hervorming van het strafrecht, betaalbare huisvesting en gezondheidszorg allemaal met elkaar verweven zijn - het zijn kwesties met betrekking tot machtsstructuren. Noem het best practice activisme van beroemdheden.

De geboren Houston, Texas, geboren uit een zwarte vader en een blanke moeder, groeide op in een artistiek en sociaal bewust huishouden en dook op als een tiener. Tegelijkertijd zou zijn activisme groeien vanuit zijn familie en zijn geloof. Het verschil tussen Kendrick en de generatie van do-gooding entertainers na de verkiezingen van 2016 is dat zijn activisme altijd met zijn kunstenaarschap kwam, niet erna.

Passend genoeg sluit hij geen acteerprojecten af als we spreken. Op de BLD PWR-site is een video te zien die een wet genaamd AB 392 ondersteunt. De wetgeving roept de politie op om dodelijk geweld alleen als laatste redmiddel te gebruiken (je zou denken dat dit regel nr. 1 zou zijn voor vredesfunctionarissen!). Dat is wat hij stopt - dat en verbeelding van radicale liefde.

CHICA: Je was in maart op reis naar Tijuana met Amerika en Wilmer om migrantenopvangcentra te bezoeken en uit de eerste hand te zien wat er aan de grens aan de hand was. Hoe ben je in contact gekomen met die delegatie? Was je verbonden met Harness?

KS: Ja, ik ga naar Harness sinds het begon. Ik doe al een tijdje activisme en raakte sterk betrokken bij 2016.

MEISJE: Wanneer is je activisme oorspronkelijk van de grond gekomen?

KS: Het was een langzame ontwikkeling. Ik denk dat het in verschillende fasen is begonnen door gewoon te proberen de rollen correct te kiezen die geen negatieve stereotypen bestendigden. En proberen verhalen te schrijven over politiegeweld en ze vervolgens te verkopen. Niemand kocht ze.

Voor mijn verjaardag van de afgelopen 12 jaar, zou ik altijd een reden vinden om het aan te wijden, geïnspireerd door mijn oude voorganger. Dat vertaalde zich in een grassroots-activisme, meer nog met de Black Lives Matter-beweging rond 2014, 2015. En dat leidde natuurlijk tot de verkiezingen van 2016 en het reizen met Bernie Sanders. Ik was een van zijn weinige surrogaten, hoe dan ook uit Hollywood. Omdat al zijn surrogaten activisten waren. En er waren niet veel activisten in de entertainmentindustrie - of zoveel, zal ik zeggen. Er was een grote golf na 2016. En Harness kwam op dat moment uit op, denk ik bij gebrek aan een betere term, die energie benutten, die golf van interesse in sociale rechtvaardigheid. En om te zien wat we konden doen om de haat die al in opkomst was, tegen te gaan.

MEISJE: Ik wil iets verder teruggaan naar wat je echt inspireerde om dat verjaardagsding te doen. Zei je dat het je voorganger was?

KS: Dus mijn voorganger, Frank Wilson. Zoals ik al zei, ik heb mijn activisme in verschillende fasen gerealiseerd. Dus er was het feit dat mijn vader wees was en katoen plukte en zijn pleegopzieners 'meester' noemde en, weet je, opgroeide met segregatie. En [het pleeggezin] gebruikte het geld niet dat ze van de regering kregen.

Mijn moeder groeide ook op in segregatie. Beiden studeerden af terwijl de segregatie nog steeds van kracht was. Mijn vader liet ons in de tweede klas naar Roots en Rosewood kijken. En toen stierf mijn moeders broer, mijn oom, aan aids. Niemand zou haar helpen om voor hem te zorgen, behalve enkele van haar homovrienden.

Toen ik op mijn achttiende in LA kwam, ontmoette ik mijn voorganger, die sindsdien is overleden. En hij hield deze preek waar hij dacht: "Hoe zou je het voelen als iemand naar je verjaardag kwam en om cadeautjes vroeg." En iedereen had zoiets van, "ik zou zijn, wat in godsnaam?"

Maar hij stelde voor die kerst dat we geen geschenken aannemen en doen wat Jezus zou willen. Omdat we dat elke kerst doen, komen we praten over wat we willen. En dan vragen we om cadeautjes, en we krijgen al deze cadeautjes wanneer we zogenaamd Jezus 'verjaardag vierden. En dat inspireerde ons. We gingen dat jaar naar het daklozenopvangcentrum in plaats van geschenken uit te wisselen, en het was een veel eenvoudigere ervaring en dieper. Gewoon daar dienen.

En er werd een beetje ego gecontroleerd, omdat hij dacht dat [de mensen in het asiel] zo dankbaar zouden moeten zijn dat we er zijn om hen te dienen. En soms vroegen ze om speciale dingen. Weet je, "Jullie hebben geen hete saus", weet je, zoiets. En dan ben je ineens klaar om te zeggen: "Je zou dankbaar moeten zijn voor …" En dan heb je net het doel verraden dat je hier bent om in de eerste plaats te dienen. Je zou zo dankbaar zijn om hier te zijn om te dienen, toch? En als ze hem iets vragen, als je het kunt krijgen, moet je het krijgen. Rechtsaf?

Dus het was een grote check in nederigheid. En dus begon ik te dienen in daklozenopvang en probeerde ik manieren te vinden om dakloosheid te voorkomen. En realiseerde zich dat het non-profitmodel anders was dan de basismodellen, en dat was anders dan het beleidsmodel. En dus begon ik naar meer basis te gaan, en ontdekte ik zo veel over het onrecht en, weet je, de criminalisering van dakloosheid.

Toen nam de Black Lives Matter-beweging toe. En ik begon Kimberle Crenshaw, intersectionaliteit en al deze dingen waar ik naar studeerde en waar ik meer bij betrokken wilde raken, echt te begrijpen, zoals [advocaat, activist en kritische racetheoreticus].

In 2016 zijn ik, Shailene Woodley, Rosario Dawson, Mike de la Rocha … we zijn allemaal in deze camper gesprongen, en we gaan naar alle niet-bezette gebieden, niet allemaal, maar ongeveer 15 of zo superarme gebieden in Californië. En de eerste stop was bij de grens om de steden in canteras te ontmoeten, de karavaan die door Mexico komt. Dit was natuurlijk tijdens het presidentschap van Obama, toen hij op weg was.

Ik was verlicht over deze karavaan die voor altijd opkwam, en alleen immigratie in het algemeen, en de kruising met het strafrechtelijk systeem, en hoe het echt niet gescheiden is, en hoe ze in gevangenissen en gevangenissen zijn ondergebracht, en dat het grotendeels gericht is op bruine en zwarte mensen…. En het is gewoon: "Ah, ik moet iets doen." Je raakt overweldigd door al deze dingen. En dus hebben we sindsdien, denk ik, twee andere reizen gemaakt, bijna hetzelfde team, behalve verschillende mensen, maar zoals Mike de la Rocha en Tia Oso, met wie ik zojuist BLD PWR heb gelanceerd.

MEISJE: Precies. Revolve Impact. Ze zijn je partners, klopt dat?

KS: Ja. En dus hielpen ze bij het organiseren van de andere tours, hoe je ze ook wilt noemen, naar de grens. En harnas was de laatste.

MEISJE: Dus je was al een paar keer eerder bij de grens geweest?

KS: Waarschijnlijk ongeveer vier keer, vijf keer eerder. We zijn ook naar El Paso geweest. En toen stak de laatste met harnas over naar de Tijuana-kant.

MEISJE: Wanneer klikte het licht op BLD PWR? Kwam dat weer langzaam samen? Het is jouw soort van je baby, toch?

KS: Tia Oso en Mike de la Roche, we hadden samen aan deze trainingen gewerkt en we hadden allemaal deze verschillende toegangspunten. Ze hadden een lange geschiedenis in de basis. We werkten aan trainingen met influencers, atleten, acteurs, filmmakers.

Ik heb verschillende mensen die mij adviseren, maar dat waren twee van de meest voorkomende, en we waren al samen aan het werk. Dus met deze trainingen kwamen mensen de hele tijd naar mij toe - ik krijg veel invloedrijke mensen, of mensen met platforms, die naar mij toe komen en zeggen dat ze hun platforms ten goede willen gebruiken, voor sociale rechtvaardigheid. En ze willen meer betrokken raken bij sociale rechtvaardigheid en activisme. En zeg: "Laten we gaan zitten voor koffie." En ik zeg altijd tegen ze: 'Ik drink geen koffie.' Weet je, ik kan geen cafeïne gebruiken, maar laten we wat tijd zoeken. En dat is heel moeilijk om te doen als ik rondvlieg of wat dan ook doe, en ze hebben gekke schema's.

Het was gewoon een soort serendipitous, dit trainingsproces formaliseren, want wanneer ik iemand door een training wilde halen, wist ik dat Mike en Tia dat werk al deden. En dus zette ik het via hen op, of ze belden me soms om deel te nemen aan een training. Omdat een groot deel van wat BLD PWR doet, een peer-element aan de training toevoegt. Zodat we zouden kunnen zeggen, dit is hoe je met je vertegenwoordigers omgaat, dit is hoe je met je agenten omgaat. De media. Dit is hoe je omgaat met je publicist en managers, en er is dat unieke element.

Dus we hebben uiteindelijk net gezegd: laten we dit formaliseren. Met alle training op de grond, de actieve training die we doen, en de peer-dingen, en het binnenhalen van hooggeplaatste academici en basismensen en ervoor te zorgen dat mensen altijd verbonden zijn met de gemeenschappen die ze proberen te dienen.

Aangezien we een proces hebben dat we al doorlopen, laten we het echt formaliseren. Dus daar zijn we eind 2017, begin 2018 aan begonnen. En toen heel 2018 en ontwikkeld en later in 2018 aan de slag gegaan met verschillende acties. We hadden onze eerste actie, ons eerste evenement in New York. En toen, een paar maanden geleden, hadden we zoiets van, we realiseerden ons net dat we nooit een lancering hadden.

MEISJE: Wat heb je gedaan voor AB 392 [Assemby Bill 392, de Californische wetgeving die erop gericht is het gebruik van dodelijk geweld door de politie te verminderen]. Hadden jullie daar een evenement voor of verspreid je gewoon het bewustzijn?

KS: Beiden. We hadden een heleboel influencers, activisten en mensen in de gemeenschap, zoals Alice Corley, die haar zoon verloor door moord door de politie, en ze allemaal samenbracht om deel uit te maken van deze coalitie die ervoor heeft gezorgd dat AB 392 is gepasseerd [roept op tot grenzen aan de gebruik van dodelijk geweld door de politie]. En dus wilden we dat BLD PWR daar deel van uitmaakte. Dus technisch gezien ben ik mede-oprichter van BLD PWR, maar ik doorloop ook het proces van BLD PWR.

Twee projecten waar ik al aan werkte, zijn dat zo'n wet wordt aangenomen en dat ook de gevangenissen in LA worden hervormd. Vorig jaar werkte ik aan de AB 931. Dat was de eerste iteratie van dit wetsvoorstel. Het is niet geslaagd. Dus AB 392, assemblagelid, Shirley Weber kwam nog sterker terug en zei dat ze namen aannam. En ik had zoiets van, ik ben met jou. Dus zodra het doorkwam, wisten ze al - omdat ik vorig jaar zo hard mogelijk aan dit wetsvoorstel werkte - dat ik hier aan boord was … Dus deed ik mijn best om zoveel mogelijk mensen in Hollywood te organiseren om ervoor te zorgen dat we er druk op hadden.

Ik ging erheen en lobbyde ervoor in Sacramento, en ik schreef er een opinie over. BLD PWR produceerde een werkelijk prachtige PSA-video op AB 392 [genaamd "Let Us Live"]. Veel mensen zijn ondersteunend geweest. Beroemdheden, mensen met platforms, activisten.

GIRL: BLD PWR noemt Harry Belafonte, Jane Fonda en Muhammad Ali als inspiratiebron. Vrij grote iconen die zich tot activisme wendden. Is BLD PWR-project gebaseerd? Of probeer je in het algemeen grotere namen te werven in Hollywood?

KS: BLD PWR is in de kern training en gemeenschap. Onderwijs, actie en gemeenschap, zou ik zeggen. De trainingen zijn dus een mix van educatie en actie, waarbij mensen met die dingen worden verbonden op basis van waar ze zich voelen en welk uniek pad ze ook willen bewandelen. Dus ze stimuleren projecten daarbinnen. Als ze iets via BLD PWR willen samenstellen, geweldig. Als ze het buiten willen doen, kunnen we hen daarbij adviseren.

Er zal een heleboel dingen zijn waarvoor ik geloof dat we geen eer zullen krijgen. We moeten er geen eer voor krijgen, omdat het echt gaat om het stimuleren van de eigen verbeeldingskracht en hun eigen bewegingen van mensen. Waar ze gepassioneerd over zijn. Dus ik zou niet per se zeggen dat het projectmatig is, maar er zullen projecten zijn die door BLD PWR gaan.

En dan heeft het gemeenschapsaspect een veilige ruimte voor al die mensen om terug te komen. Voor Harness and Inspire Justice and Imagine Justice en al deze verschillende plaatsen om een plek te hebben om terug te komen en die verbeelding van radicale liefde te koesteren. Hoe ziet deze wereld eruit zonder al deze radicale haat? Hoe kunnen we het tegengaan en hoe ziet het eruit als iedereen een huis heeft, weet je? Hoe ziet het eruit, waar onze kinderen niet bang zijn voor wapens op onze scholen of de politie op onze scholen?

In plaats van alleen maar te zeggen, wat is de oplossing? Een plek hebben om over die dingen na te denken en over die dingen te praten en die dingen tot op het punt van manifestatie voor te stellen, toch? Om met plannen te komen en ze terug te brengen naar uw organisatie. Wat je ook voelt, je beste tactiek is; u bent echter het meest effectief in de beweging. Dat zijn dus de twee aspecten, gemeenschap en training, maar er zullen projecten zijn die verschillende activeringen doorlopen. Het werk van anderen ondersteunen en het werk van alledaagse activisten en organisatoren opheffen die misschien niet die aandacht krijgen. Dus wat we ook kunnen doen om te helpen.

Ik ben het gedeelte vergeten waar je zei: gaan we mensen werven? Ja tuurlijk. We gaan mensen werven en proberen dat op te bouwen. Maar meer dan wat dan ook, het bouwt niet zozeer een database op als wel het opbouwen van een gemeenschap. Dus een plek waar die nieuwe tijd Muhammad Alis en Joan Baezes en Sacheen Littlefeathers en Marsha P. Johnsons samen kunnen komen en zich niet zo stil voelen. En als ze hun opleiding ergens op willen verdiepen, kunnen ze dat. Ze kunnen combineren met basisorganisatoren of een academicus of een fellowship. Of ze kunnen gewoon naar de gemeenschap komen en zich veilig voelen en over dingen praten.

En we proberen dat ook uit te breiden, om het zo gemakkelijk mogelijk te maken, om meerdere spaties te hebben. Omdat we niet genoeg kunnen hebben toch?

MEISJE: Ben je als doelwit geweest van rechtse hooligans? Worden jullie überhaupt lastiggevallen?

KS: Deze mensen die online zijn, ze zijn zo goed georganiseerd, toch? Ze hebben al deze veilige ruimtes. Ze richten zich op mensen, ze beslissen op welke dag ze mensen in organisaties gaan targeten en ze hebben allerlei veilige ruimtes om zich al deze radicale haat voor te stellen. Dit alles, abortusverboden en aanvallen op vrouwen en aanvallen op gemeenschappen van kleur en massa-opsluiting, dat alles heeft veilige ruimtes en denktanks. En het is allemaal goed gefinancierd. We hebben er dus zoveel nodig als we kunnen, fysieke en metafysische veilige ruimtes.

Ik weet niet zeker of BLD PWR [krijgt haatmail], ik voer het account niet uit. Dus ik heb niet zoveel aandacht besteed aan wat ze krijgen. Maar ik weet dat ik wel aangevallen word, en vertelde dat ik opgehangen moet worden, en noemde het N-woord en allerlei massa en dreigementen en BS. Ik krijg dat al jaren, dus dat is niet echt nieuw.

MEISJE: Had je nog iets anders dat je wilde toevoegen?

KS:We zijn gericht op bevrijding. We zijn gericht op intersectionaliteit. [UCLA hoogleraar Afro-Amerikaanse studies] Kelly Lytle Hernandez gaf iets heel krachtigs over de kruispunten van gedwongen migratie en hoe dat is overgegaan in waar we vandaag naar kijken. We proberen zoveel mogelijk andere mensen erbij te betrekken. Al onze bevrijding is met elkaar verbonden en we hebben alle betrokkenen nodig. Maar ik kijk vooral naar zwarte, bruine en inheemse eenheid. Blanke mensen zijn natuurlijk welkom [lacht]. Maar ik denk dat ons vaak wordt geleerd dat we blanke mensen nodig hebben om vooruit te komen. En ik vind het belangrijk dat we lateraal bouwen. Bouw een basis. Omdat die welwillende factoren van, zoals, de topleiders die toevallig wit zijn, gewoon naar beneden zullen reiken en zullen zijn,"Weet je wat? Je hebt gelijk. Ik heb je horen schreeuwen en weet je wat … 'Zo gaat het gewoon niet. Het is de kracht die ermee gemoeid is.

En ik haat het dat we gescheiden raken door, letterlijk blanke suprematie en patriarchaat en zo proberen ons te verdelen door problemen. En iemand als Kelly kan dat zo beknopt afbreken en laten zien dat er geen scheiding is tussen massale opsluiting en immigratie. Weet je, wet, staatsgeweld voor wetshandhaving, misbruik, ICE staat niet los van misbruik door de politie.

MEISJE: En dan is er nog de media-component, maar ik ga niet aan de slag.

KS: Ja, ik weet precies wat je bedoelt. Wanneer ze bepaalde problemen proberen te merken met bepaalde gezichten en bepaalde looks. Ik denk dat jullie daar waarschijnlijk veel mee te maken hebben gehad. In de media, in de Latinx-gemeenschap, zijn het gewoon al die bleke gezichten.

MEISJE: Ik had nog een andere vraag. Je noemde Bernie Sanders. Ik weet dat het een erg beladen term is, maar beschouw je jezelf als een socialist?

KS: Ik vind het niet leuk om labels te plakken op wat ik geloof. Ik steun nog niemand voor 2020. Dat wil ik duidelijk maken. Maar ik ben me er zeer van bewust hoe het kapitalisme, vooral het extreme kapitalisme dat we hier in de VS hebben, onderdrukt. Ik ben me daar heel bewust van en hoe we net geleerd zijn om te veel te denken. En dat als mensen het niet goed doen, die niet rijk zijn of zichzelf niet kunnen onderhouden, ze niet hard genoeg werken. Het is zo'n groot probleem.

Ik hield ervan terwijl ik daar in 2016 campagne voerde voor Bernie, hoe mensen waren als [kritiek op] 'democratisch socialisme'. En ik had zoiets van, dus je houdt niet van je parken, je houdt niet van brandweerlieden …

Ik neig in lijn te vallen met degenen die de manier waarop we momenteel werken en de basis van het land willen deconstrueren in termen van racisme en genocide, slavernij en dit idee van kapitalisme. Ik zal zeggen dat onze perceptie van wat kapitalisme is, is hoe mensen straf en gevangenisstraf en armoede verdienen en dat ze het op de een of andere manier zelf hebben gemanifesteerd. En zo is dit land niet gebouwd. En het is een leugen. Het is een mythe die ik wil doorbreken. Ik werk heel hard om mensen te leren over een andere manier van bestaan en deel uitmaken van de verandering.

MEISJE: Het klinkt alsof je er een paar bereikt.

KS: Mensen hebben het nu over universele gezondheidszorg, waar dat in 2016 een vloekwoord was. Mensen hadden het over wit privilege. Sommige mensen zijn er nog steeds erg door beledigd. Maar op CNN zeg je blanke privileges in 2016, 2015 en mensen zouden je van het netwerk trappen. Waarom zou je dat zeggen? Waarom noem je me racistisch? Nee, je zegt gewoon dat je een voorrecht hebt en dat het toevallig wit is. We hebben nog veel meer te gaan.