Vicente García Vindt Zichzelf Opnieuw Uit Met Nieuw Album Candela

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-12 00:32

Toen Vicente García afgelopen mei zijn nieuwe album Candela liet vallen, werden luisteraars getrakteerd op een idyllische ervaring. Geladen met moderne 808 trapbeats doordrenkt met bachata en merengue, biedt Candela een moderne kijk op Dominicaanse gewortelde geluiden en voltooit de trilogie die García begon met Melodrama uit 2011 en A La Mar uit 2016.

'Ik had het gevoel dat ik aan een merengue moest werken', vertelt de Dominicaanse artiest aan CHICA, verwijzend naar het titelnummer van het album. 'Het is een merengue die zoekt naar de oorsprong, die veel elementen vervangt door andere instrumenten.' Omdat ik met bachata en salsa op zijn andere albums heb gewerkt, heeft García merengue op Candela verwerkt om het geluk op te roepen dat wordt opgeroepen door een van de genres die het meest worden geassocieerd met Dominicanen.

Hoewel García enkele kleine wijzigingen aanbracht in de traditionele instrumentatie van het genre, zorgde hij ervoor dat hij over het algemeen op het merengue-merk bleef. 'Het genre heeft kenmerken die heel specifiek zijn', zegt García. 'Ik wilde [het] niet transformeren, maar [ik wilde] experimenteren.' Traditioneel omvat het genre veel instrumentatie en het element dans is buitengewoon belangrijk - het is gebruikelijk dat bands naast de zanger minstens drie vocalist-dansers hebben. Deze specifieke eigenschappen ontbreken in García's meer minimalistische uitvoering, maar hij bootst trouw de wortels van het genre na door de klassieke pianoklanken te vervangen door gitaar en de trompetten te vervangen door synthesizers.

García werd geboren in Santo Domingo en groeide op met basketbal in de Zona Colonial, in de volksmond bekend als 'La Zona'. Bij het herinneren van zijn vroegste muzikale herinneringen herinnert hij zich de platencollectie van zijn vader als een enorme impact op hem. Hoewel zijn vader geen muzikant was, leidde zijn enthousiasme voor de kunst tot veel gesprekken. 'Mijn relatie met vader draaide altijd om praten over muziek', zegt hij. De records van zijn vader waren als paspoorten naar verschillende delen van de wereld, met jazz, salsa, reggae en Afrikaanse artiesten die allemaal optraden, maar zelfs dat was niet genoeg voor de "Ahí Ahí" -zanger: "Ik ben opgegroeid met de wens om meer te ontdekken muziek. '

In zijn tienerjaren begon García zich te associëren met de skate-cultuur in de DR, die banden heeft met punk, hardcore en rock en español, maar uiteindelijk ben ik gaan experimenteren met soul en funk en wilde ik zijn stijl veranderen. Ik heb gemerkt dat andere artiesten in Latijns-Amerika hetzelfde idee leken te hebben, en funk-Latino-bands zoals de Chileense groep Los Tetas, een van de vele bands die hem beïnvloedden, trokken zijn aandacht.

Tijdens de opening voor de Dominicaanse legende Juan Luis Guerra met Calor Urbano in 2007, begon García zich te realiseren hoe geliefde Dominicaanse genres zoals bachata en merengue in verschillende steden en landen waren. 'Toen ik terugkwam van [die] tour, wilde ik meer muziek maken met onze geluiden en onze identiteit', zegt hij. "Zo begon mijn solocarrière, omdat ik het de band voorstelde, om het geluid en de stijl een beetje te veranderen, maar dat wilden ze niet." Die tour creëerde ook een speciale band tussen García en Guerra; de twee werkten vorig jaar mee aan "Loma de Cayenas".

In 2008 reisde García naar het platteland van de Dominicaanse Republiek om Afro-Dominicaanse muziek te horen en de bijbehorende cultuur te ervaren. Daar bedacht hij het soort muziek dat hij wilde maken en begon daarmee aan zijn solocarrière als hedendaagse tropische artiest. '[Voor Melodrama] begon ik meer onderzoek te doen naar onze wortels', zegt García. 'Om de wortels van bachata op te sporen. Ik zeg nu dat het een onderzoek was, hoewel ik het destijds uit pure nieuwsgierigheid deed. ' Daarna ging hij nog verder met de Afro-Dominicaanse ballads die ik voor A La Mar heb gemaakt.

Candela verenigt niet-conventionele geluiden en Afro-Dominicaanse invloeden met de funk- en trap-invloeden van García's eerdere jaren, waardoor een blend ontstaat die geschikt is voor iedereen, maar specifiek voor afstammelingen van de Afrikaanse diaspora in Latijns-Amerikaanse landen. De singer-songwriter beschouwt zichzelf niet strikt als een bachatero of een merenguero, maar als iemand die uit liefde en passie muziek wil maken. Hoewel hij een paar Latin Grammy's onder zijn riem heeft, blijft hij ervan overtuigd dat zijn idee van succes een geweldig project voltooit dat mensen gelukkig maakt.