Jacob Vargas Over Mr. Iglesias

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Jacob Vargas kent het exacte moment in zijn improvisatieklas op de middelbare school dat hem aanmoedigde om te acteren. Daar heb ik gedaan alsof ik de schok voelde van een geliefde die viel en geen idee had wat er aan de hand was, en ik heb met zijn rol verbonden op een manier die hij vergelijkt met een 'uiterlijke ervaring'. 'Ik raakte zo emotioneel betrokken', vertelt de 47-jarige acteur aan People CHICA. 'Ik huilde en het voelde zo echt voor mij. Al deze emoties kwamen naar buiten en ik kon niet stoppen met huilen. Toen ik klaar was, wist ik dat ik die drukte altijd wilde voelen.

Na als danser gecast te zijn op Diff'rent Strokes en in verschillende commercials, ging de Mexicaanse acteur door met acteren toen ik me realiseerde dat de 'breakdance-rage aan het uitsterven was'. Het meest bekend om zijn rollen in Selena, Next Friday en Jarhead, Vargas schittert momenteel als Tony, een geestige leraar in Netflix's nieuwe show Mr. Iglesias, met in de hoofdrol Gabriel "Fluffy" Iglesias in de titelrol. Na de annulering van One Day at a Time is Mr. Iglesias een hartelijke serie waar Latinx van alle leeftijden van kan genieten. 'Dat is het mooie van de show', zegt Vargas. 'Het is gemaakt voor iedereen, en hoewel het grappig is, heeft het ook een hart. [Gabriel] speelt een leraar die er echt om geeft, en je hebt een diverse cast van kinderen die niet in de box zitten. '

Het vermogen van de show om aan alle leeftijden tegemoet te komen is een groot pluspunt, vooral voor de vader van een achtjarige die de show meerdere keren heeft bekeken. 'Er kunnen veel grappen over de hoofden van de kinderen gaan', zegt Vargas. Vertegenwoordiging achter de schermen was ook belangrijk, en Vargas merkt op dat de 'kamer van de schrijver super divers was'. Het team bestaat uit Latinx-, Afro-Amerikaanse en blanke schrijvers en werkte samen om de show een afspiegeling te laten zijn van discussies die binnen verschillende gemeenschappen plaatsvinden. In een scène herinnert de Cubaans-Amerikaanse directeur bijvoorbeeld een niet-Cubaanse student eraan dat een Che Guevara-poster niet voor iedereen hetzelfde betekent.

Vargas en Iglesias spelen maatjes op school, gooien jabs en grapjes naar elkaar als ze samenwerken in een scène. Iglesias speelt de leraar die verder gaat dan zijn studenten, terwijl Vargas een personage speelt dat niet zo behulpzaam is. 'Hij is niet de beste leraar ter wereld', legt Vargas uit. 'Ik kan een beetje lui zijn. Hij heeft wat problemen, hij is niet perfect. ' Toch begrijpt Vargas die beroepsrepresentatie op tv-gebied. Tijdens een langzame periode in zijn carrière werkte Vargas als assistent van een leraar en herinnert hij zich dat studenten werden geïnspireerd door te zien wat hij droeg om te werken. 'De kinderen hadden nog nooit iemand gezien die op hen leek [met een stropdas]', zegt hij. Daarom heb ik ervoor gekozen dat mijn personage altijd een stropdas draagt. Als Latino's zichzelf op het scherm zien, krijgt ze toestemming om te dromen. '

Het is iets dat Vargas tijdens zijn vele jaren in Hollywood uit de eerste hand heeft geleerd. Toen hij zijn ouders voor het eerst benaderde over acteren, waren ze bezorgd over de worsteling waarmee hij te maken zou krijgen in een bedrijfstak waar heel weinig zwart-bruine inclusiviteit beschikbaar is. 'Toen ik zei dat ik acteur wilde worden, waren ze behoorlijk bezorgd om me, omdat ze nooit mensen zagen die op ons leken', zegt hij. 'In mijn jongere dagen nam ik eerlijk gezegd alle beschikbare rollen.' Hij herinnert zich ook dat hij een headshot in een bandana had gemaakt, dus castende regisseurs zouden hem zien als een geschikte persoon voor stereotiepe 'stoere jongens'-rollen. De legendarische acteur Edward James Olmos veranderde echter van gedachten over het nemen van die delen en vertelde hem dat 'de beelden die Hollywood-projecten naar de wereld projecteren zo krachtig zijn. Televisie gaat de wereld in, en zo ziet de wereld ons. '

Het gesprek motiveerde Vargas om verstandiger beslissingen te nemen over zijn carrière. 'Ik hield stand en nam geen aanbiedingen aan', zegt hij, en merkt op dat hij meer geld zou hebben verdiend als hij dezelfde stereotiepe delen zou blijven gebruiken. Onlangs heb ik om deze reden een rol als kartelbaas afgewezen, maar hij is nog steeds buitengewoon dankbaar voor de lange levensduur van zijn carrière. 'Ik voel me echt gezegend om te doen waar ik van hou.'