Kierra Eames-bacterie Eet Vlees

2024 Auteur: Steven Freeman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 08:19

Kierra Eames, een jonge moeder uit Utah die een arm verloor nadat ze een vleesetende bacterie had opgelopen, is naar buiten gekomen om haar verhaal en de beproeving die ze heeft beleefd te vertellen zonder volledig te begrijpen hoe ze de angstaanjagende microbe opliep die haar met vreselijke littekens achterliet.

De beproeving van de 26-jarige vrouw en moeder van twee kinderen begon afgelopen januari toen ze door haar man, de 28-jarige Tyler, met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht nadat ze wakker was geworden met vreselijke pijn in de armen, koorts en soortgelijke symptomen. die van influenza.

Op deze plaats deden de artsen studies en ontdekten dat zijn niveau van leukocyten - of witte bloedcellen - erg hoog was. Na een snelle scan van zijn arm, stelden ze vast dat Eames necrotiserende fasciitis had en dat zijn weefsels begonnen te ontbinden na het oplopen van bacteriën die zijn huid en weefsels aantasten.

Haar artsen besloten dat ze naar een ziekenhuis in Salt Lake City moest worden overgebracht nadat drie stolsels in haar arm waren gemaakt. Er begon een lange strijd tegen de snel voortschrijdende infectie. Artsen besloten eerst hem 11 dagen in coma te brengen. Op 13 januari werd zijn arm geamputeerd.

Screenshot van de campagne op GoFundMe waarmee de schoonzus van Eames haar medische kosten begon te helpen dekken:

'De eerste operatie die ze uitvoerden was om 40 procent van de spiermassa uit mijn arm te verwijderen, maar de sepsis bleef groeien', legde de vrouw uit aan de Daily Mail. 'Mijn organen begonnen te stoppen en het stroomde in mijn hersenen, de dokters probeerden dat met een operatie te verminderen, maar toen ze me naar bed brachten, werd mijn hart paars.'

Toen Eames uit de medische coma kwam, had hij geen idee wat er met hem was gebeurd. 'Ik hallucineerde en ik had geen idee waar ik was en ik realiseerde me dat mijn arm weg was. Ik huilde. Het was moeilijk te geloven, ik voelde me nutteloos ', legt Eames uit. 'Het was moeilijk te begrijpen wat er was gebeurd, het voelde als surrealistisch. Op een avond ging ik naar bed alsof er niets gebeurde, de volgende ochtend vocht ik voor mijn leven. '

'Ik heb me leren aanpassen', zegt degene wiens kinderen Ryder en Dash, respectievelijk zes en twee jaar oud, haar dagelijks aanmoedigen. 'Ze zijn mijn grootste motivatie, ze houden me op de been.'